از پیشگفتار کتاب "عمو زنجیرباف" (150 بازی سنتی و نو برای پرورش وآموزشِ کودک و نوجوان) (کیقباد یزدانی)

بازی [1] در فرهنگ عوام و در میان تودة مردم، خصوصاً در جوامع سنتی، عموماً هنوز کاری صرفاً کودکانه که تنها باعث تفریح و لذت است، به شمار می آید. حتی برخی، بازی را در برابر فعالیت های جدی مثل کار و تحصیل قرار داده و آنرا کاری عبث و بیهوده می شمرند. این جمله به گوش همة ما آشناست: " اول درس، بعد بازی "! اما جالب اینجاست که در همین فرهنگ و توسط همین مردم، بازی به عنوان وسیلة آموزش و پرورش کودک، آگاهانه یا ناآگاهانه از دیرباز به کار می رفته است. به عنوان مثال بازی کلامی – حرکتی " لی لی حوضک " را در نظر بگیریم که آنرا حتی با کودکان  6-7 ماهه هم می توان انجام داد. کودک در این بازی چه می آموزد؟

پیشگفتار کتاب "مسایل و مشکلات تربیت کودکان دوزبانه" (کیقباد یزدانی)

دنیا در نیم قرن اخیر چهره ی دیگری به خود گرفته است. سرعت و سهولت مسافرت به کشورهای دیگر، گشایش مرزهای اروپا، بحران های اقتصادی و سیاسی و سرانجام روند روزافزون " جهانی شدن " و تبدیل جامعه ی جهانی از طریق سیستم اطلاع رسانی " اینترنت " به " دهکده ی جهانی، " تحرک و جا به جایی انسانها را در این کره ی خاکی سرعت بی سابقه ای بخشیده است. یکی از نتایج مهم این تحولات، امکان مهاجرت آسانتر و گسترده تر انسانها تقریباً از هر قشر و طبقه ای، به دلایل گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و غیره به سرزمین های دور و نزدیک است.