فرزندان شما (شعری از جبران خلیل جبران (1931-1883)
چهارشنبه, ۴ آذر ۱۳۹۴، ۰۴:۳۹ ب.ظ
فرزندان شما، فرزندان "شما" نیستند،
آنها دختران و پسران زندگی اند در سودای خویشتن.
آنها از شمایند، اما نه از"آن"
شما،
و گرچه با شما هستند، اما به شما تعلق
ندارند.
شما می توانید مهر خود را نثارشان کنید، اما
اندیشه‌هایتان را هرگز،
زیرا که آنها اندیشه‌های خود را دارند.
می توانید، بی شک، سرایی برای جسم آنها فراهم آورید، اما نه برای روحشان،
چرا که روح آنها در خانه ی فردا مسکن دارد، که شما را به آن راه نیست،
حتی در رویاهاتان.
شما میتوانید بکوشید مانند آنان شوید، اما
هرگز نکوشید آنان را مانند خود کنید،
زیرا که زندگی به عقب بازنمی‌گردد و در خانه‌ی
دیروز درنگ نخواهد کرد.
ترجمه ی کیقباد یزدانی
خیلی زیبا. کاش این نگرش در جامعه ما هم ترویج پیدا کنه